Waarom ik vandaag de halve dag met een kapotte pan over straat liep

Vanmorgen vroeg stond ik om negen uur voor het Blokkerfiliaal bij ons op het plein. Aan mijn arm hing een tas met een oude pan erin. Een wok om precies te zijn. Hij had een gebroken steel en de 15 jaar oude anti-aanbaklaag was flink bekrast. Op internet kun je overal lezen dat je daar kanker van krijgt. Ik wil geen kanker. De tas was eigenlijk te klein voor de pan zodat hij er een stukje uitstak. Ik vond dat stom staan, wie loopt er nou om negen uur met een kapotte pan over straat? In de winkel mocht ik de oude pan inruilen voor een nieuwe, een échte volgens de reclameborden. Ik kreeg dan 30% korting. De Blokkermedewerkster kon de 30% knop niet vinden. Ze tikte allerlei codes in, belde met hoofdkantoren maar het lukte niet. Ze zei dat ik beter naar een ander filiaal kon gaan. Het filiaal 5 kilometer verderop had de echte pan niet op voorraad. Ik wilde namelijk de grijze granieten. ‘Die wil iedereen,’ riep de winkelmevrouw verwijtend. Bleu stond ik met mijn kapotte neppan in haar winkel. Ik schaamde me een beetje. De mevrouw van het filiaal 10 km verderop zag me binnenkomen met de tas waar een stukje neppan uitstak en begon al bij voorbaat geïrriteerd te wuiven. Alle echte pannen uitverkocht. Doei, doei. Ik voelde me een asielzoeker die op het strand bij Griekenland was aangespoeld. 

Thuis zette ik de kapotte pan terug op het fornuis. Dan maar kanker. Ik begon aan mijn boek te werken en kikkerde daar erg vanop. Maar in mijn middagpauze, toen ik een omelet stond te bakken in die kapotte neppan, vond ik dat ik toch nog 1 poging moest wagen. Ik belde de Blokker en vertelde dat ik de granieten wok zocht. De echte. De mevrouw klonk boos. ‘Bent u diezelfde mevrouw die in de winkel kwam vanmorgen met een kapotte pan? Ik zei toch dat de granieten echte pannen uitverkocht waren?’ Geschrokken keek ik naar het nummer in het schermpje, ik had inderdaad per ongeluk het filiaal gebeld waar ik die ochtend al eerder was geweest. ‘Zometeen ga ik alles uitpakken ja? En dan bent u morgenvroeg de eerste.’Ze klonk overspannen. Ik zag voor me hoe ze in het magazijn  stond, tussen honderden dozen echte pannen en hoe honderden mensen in de winkel schreeuwden om die ene granieten wok.

Later spoelde ik de onechte pan af, hield hem vast aan zijn stompje. Ik poetste extra voorzichtig om de losgelaten anti-aanbaklaag heen en zette hem terug op het fornuis. Toen ik zojuist de keuken binnenliep was hij weg. Ik belde de Blokker en zei dat ik geen onechte pan meer had om te ruilen tegen een echte, en of een lege zak ook okay was omdat een onechte pan tenslotte geen pan was. Boos gooiden ze de haak erop.